راوی: خانم اعظم بیگم موسوی‌فر
مجموعه: حوزه علمیه تخصصی فاطمه‌الزهرای سمنان
استان: سمنان

بیوگرافی:
بنده 42 سال دارم، معاون فرهنگی سطوح عالی حوزه علمیه هستم و در مقطع دکتری حوزه مشغول به تحصیلم.

شروع فعالیت:
فعالیت‌های تبلیغی‌ام را از سال 1385 آغاز کردم.

کادر اصلی:
از ابتدای فعالیتم در حوزه، کارهایم به‌صورت گروهی بوده و با افراد مختلفی همکاری داشته‌ام. در دوره کرونا با تیمی به نام «دختران حاج قاسم» در زمینه تأمین تغذیه بیماران، توزیع ماسک و سایر فعالیت‌ها همکاری کردیم. همچنین در کارگروه بانوان جبهه فرهنگی، با افراد خاصی همکاری داشتم.

فعالیت‌ها:
در دوره دولت آقای روحانی، با توجه به دغدغه‌های مقام معظم رهبری در زمینه جمعیت، فعالیت‌هایمان را آغاز کردیم. در آن زمان هنوز قانون حمایت از جوانی جمعیت تصویب نشده بود و موضع‌گیری‌ها در این حوزه زیاد بود. ما تبلیغ چهره‌به‌چهره و فردی را دنبال کردیم و از پزشکانی که از نظر فکری به ما نزدیک بودند دعوت کردیم. گروه‌هایی 10 تا 15 نفره از بانوان را تشکیل دادیم و روی آن‌ها کار کردیم. الحمدلله نتایج خوبی گرفتیم و تعدادی از بانوان باردار شدند.
در دوره دولت آقای رئیسی، با تصویب قانون جمعیت، فعالیت‌هایمان علنی‌تر شد. چند همایش با عنوان «بانوی میدان» برگزار کردیم که شامل تجلیل از مادران چندفرزندی و ارائه مباحث پزشکی بود. در این همایش‌ها با ستاد اجرایی فرمان امام همکاری کردیم و بسته‌های حمایتی توزیع کردیم. برای بانوانی که یک یا دو فرزند داشتند، کنگره‌هایی با موضوع فرزندآوری، فواید بارداری و سلامت مادر برگزار کردیم.
در زمینه آسیب‌های اجتماعی، با بسیج همکاری داشتیم و در موضوعات تحکیم خانواده، عفاف و حجاب و برنامه‌هایی برای نوجوانان فعالیت کردیم. همچنین وبینارهایی با محوریت خانواده برگزار کردیم.
در حوزه جمعیت، طرحی به استانداری ارائه دادم. سال‌ها در زمینه جمعیت فعالیت کرده بودیم و متوجه شدیم یکی از موانع اصلی، مسائل اعتقادی و اقتصادی است. بسیاری از طلاب به دلیل مشکلات اقتصادی، مانند ناتوانی در تأمین مسکن، با چالش فرزندآوری مواجه بودند. طرح پیشنهادی من این بود که مسکن‌های بلااستفاده ادارات به طلاب اختصاص یابد و در صورت فرزندآوری، تضمین مسکن برای آن‌ها فراهم شود. متأسفانه این طرح مورد حمایت قرار نگرفت و پاسخی دریافت نکردم.

چالش‌ها:
مهم‌ترین چالش ما کمبود بودجه است. نه حوزه علمیه و نه مبلغان سطح شهر حمایت مالی نمی‌شوند و باید خودشان خیرین را جذب کنند. ما سعی کردیم با نهادها و ارگان‌هایی که بودجه فرهنگی دارند همکاری کنیم. برنامه‌های فرهنگی مورد نیاز کارکنان این نهادها را در قالب اهداف فرهنگی خودمان، مانند تحکیم خانواده، عفاف و حجاب، اجرا کردیم تا کمبود بودجه را جبران کنیم و فرهنگ‌سازی مورد نظرمان را به کف جامعه بیاوریم.

موفقیت‌ها:

• برگزاری همایش‌های «بانوی میدان» و تجلیل از مادران چندفرزندی، همراه با توزیع بسته‌های حمایتی، از موفقیت‌های ما بود.
• تبلیغ چهره‌به‌چهره و تشکیل گروه‌های کوچک برای ترویج فرزندآوری، نتایج ملموسی داشت و تعدادی از بانوان با تأثیرپذیری از این برنامه‌ها باردار شدند.
• همکاری با بسیج و برگزاری وبینارهای خانواده‌محور و برنامه‌های عفاف و حجاب برای نوجوانان، از دیگر دستاوردهایمان بود.

سخن پایانی:
کار فرهنگی زمان‌بر است و نتایج آن فوری نیست. باید صبور بود، زیرا خروجی فعالیت‌های فرهنگی ممکن است پس از سال‌ها مشخص شود. یکی از آسیب‌های رایج در کار فرهنگی، ناامیدی و رها کردن کار در میانه راه است که باعث ناتمام ماندن بسیاری از پروژه‌ها می‌شود. تجربه من نشان می‌دهد که با حوصله و پشتکار، کار فرهنگی به ثمر خواهد نشست.