راوی: خانم زهرا فرزان
نام مجموعه: حوزه علمیه جوادالائمه / گروه جهادی معینالولایه
استان: ایلام (آبدانان)
بیوگرافی:
بنده 42 ساله، مدیر حوزه علمیه و مدرس حوزه و دانشگاه هستم و همچنین دارای دکترا رشته فقه و سطح سه حوزه هستم.
کادر اصلی:
تعداد همکاران اصلی، که با من فعالیت میکنند 81 نفر هستند.
شروع فعالیت:
بنده 20 سال است که درحال فعالیت هستم.
فعالیتها:
سال 78 وارد حوزه علمیه شدم و به دلیل علاقهای که به تحصیل در حوزه علمیه داشتم خیلی سریع رشد کردم یعنی تقریباً سال آخر حوزه، مدیر حوزه علمیه شدم و در کنارش تدریس را هم شروع کردم. به دلیل علاقه به فراگیری، مطالعهی خیلی زیاد و صحبت کردن در محافل را شروع کردم. مثلاً وقتی برای جلسات من را دعوت میکردند ارتباطم با مردم بیشتر شد، یعنی آسیبشناسیام در زمینه زن و خانواده بیشتر شد و با افراد خیر تعاملات بیشتری پیدا کردم. برای هدفمند کردن این جریانات، فعالیتهایم را در زمینه زن و خانواده اختصاصی کردم و در بحث شبهات هم شروع به فعالیت کردم. کم کم متوجه شدم در کنار فعالیتم باید تحصیلاتم را هم ارتقا دهم و مردم برایشان مهم است که چهکسی برایشان صحبت میکند، کسی که لیسانس دارد و یا کسی که دکتر است. بنابراین در کنار فعالیتهای فرهنگی، تحصیلاتم را بهصورت هدفمند انجام دادم و به همان اندازه من شناخت خیلی بیشتری نسبت به آن سطحی که کار میکردم پیدا کردم. به عبارتی جامعهی هدفم را کاملاً میشناختم، و هربار که شناختم بیشتر میشد بر روی فعالیتهایم نیز اثر میگذاشت.
دوره ای که روی مناطق محروم کار میکردم، برای رفع مشکلات با خیرین و مسئولین سطحهای مختلف ارتباط گرفتم. این چند سال تهیه جهیزیه، توزیع گوشت قربانی، بحث اقلام تحصیلی بچههای ابتدایی و راهنمایی و بحث ایتام را داشتیم. به عبارتی کارهای فرهنگی این شکلی را نیز شروع کردم و بیشتر اوجش در زمان کرونا بود که مثلاً اسباببازی تهیه میکردیم برای خانههایی که بچههایشان نمیتوانستند پارک بروند و از طرفی هم به لحاظ مالی ضعیف بودند و نمیتوانستند اسباببازی بخرند. برای سالمندان پوشاک و یا اقلام دارویی را به کمک خیرین تهیه میکردیم.
از دیگر فعالیتهایم سخنرانی، بحث شبهات، بحث تفسیر قرآن و حفظ قرآن است. کمکهای خیرخواهانه را با کمک خیرین انجام میدهیم، سعی میکنیم مناطق را آسیبشناسی کنیم و بعد بهصورت طرح به فرمانداریها، استانداری و دفتر امامجمعه میدهیم که مسئولینی که میتوانند در این زمینه کمک کنند فعالیت داشته باشند.
در یک محلهای برای نشاط خانمها طرح پارک بانوان را زدم و در استانداری دفاع کردم و در جلسه اول قریب به 900 میلیون تومان از مسئولین پول گرفتم و پارک ساخته شد.
بازخوردها:
ما هرچقدر شناختمان در حیطه کاری و محدودهی کاریمان بیشتر باشد، خیلی سریعتر میتوانیم به اهدافی که داریم دست پیدا کنیم.
یک تیمی داشتیم و گفتیم اگر قرار است که در محله فعالیت کنیم، باید نقاط ضعف و قوتش را بشناسیم. بچههایی هم که در اطراف ما هستند فعال و تحصیلکرده هستند و درک درستی از کار دارند.
در زمینه بحث عفاف و حجاب میخواستیم کارگاهی بزنیم که این کارگاه را فرمانداری موافقت کرد و سپاه و … گفتند وام میدهیم. اما مشکلات دیگری وجود داشت که نمیتوانستیم این کارگاه را آنطوری که دوست داشتیم بزنیم. البته میتوانستیم بزنیم اما باید در ابتدا، کار را قوی شروع کرد. بنابراین ما آمدیم تمام بچههایی را که داشتیم در سطح محلات، مساجد و روستاها پخش کردیم. یعنی ما هیچگونه روستا و یا مسجدی را خالی نگذاشتیم و برای همه طیف افراد نیز برنامه گذاشتیم. الان نیز هیچ مسجدی خالی نیست و همهی بچهها در بین مساجد پخش شدهاند. اوایل فکر میکردیم که شاید به خاطر این بدحجابی و مشکلات فرهنگی که در جامعه هست کسی استقبال نکند، اما نه اینگونه نیست و خیلی از مردم تشنهی این هستند که بیایند.
بنده خودم یک کلاس تفسیر دارم و این کلاس را خیلی دوست دارم. گفتیم که این هفته مثلاً در خانه فلانی باشد و هفته بعدش خانه فلانی، یعنی روضههایمان و مجالس قرآنیمان را خانگی کردیم. در ابتدا گفتم شما همیشه قرآن میخوانید منتهی الان میخواهیم به شکل متفاوتتری بخوانیم. دو سه نفر را که با خودمان همراه میکردیم، یکی قرآن را میخواند و یکی هم خیلی تمیز ترجمهاش را میخواند و خودم هم نکات تفسیریاش را میگفتم. این تفسیر را خیلی سخت نمیکردم بلکه تفسیر را با نکاتی که با جامعه میخواند و با یک داستانهایی همراهش میکردم و همه برای آن جلسه قرآن نوبت میگیرند و خیلی شلوغ شده است.
کار دیگر ما این بود که در امامزادهای که داشتیم برنامه چیدیم و خواستیم امامزادهها را فعال کنیم. در گام نخست خودمان در یک گوشهای مینشستیم و یک مقدار با صدای بلند خانمی صحبت میکرد و ما نیز مشارکت میکردیم. وقتی که صحبت میکردیم کمکم افراد به ما اضافه میشدند و الان خداراشکر اینقدر شلوغ شده است که تقریباً در استان همیشه دربارهی آن صحبت میکنند.
نکته پایانی:
برای کارهای فرهنگی باید کسی باشه که خودش دلش بسوزد، این باعث میشود که در کارمان دوام داشته باشیم. اگر خود بچههای فرهنگی یکسری ویژگیهای اخلاقی را تقویت کنند کارها خودبهخود پیش میرود.
