راوی: طاهره سادات فاطمی
مجموعه: فرهنگی دختران آفتاب شهر حسنآباد جرقویه
استان: اصفهان
بیوگرافی
اینجانب، طاهره سادات فاطمی، ۴۵ ساله، طلبه سطح ۴ و دارای مدرک کارشناسی ارشد حقوق هستم.
کادر اصلی
فعالیتهای مجموعه با همکاری ۱۰ تا ۱۵ نفر از نوجوانان و تعدادی از خانمهای طلبه و دختران فعال شهر انجام میشود.
شروع فعالیت
فعالیتهایم را از سال ۱۳۹۸ آغاز کردم.
فعالیتها
گروه فرهنگی دختران آفتاب شهر حسنآباد جرقویه در سال ۱۳۹۸ بهصورت خودجوش و با هدف پر کردن خلأ فرهنگی برای دختران نوجوان تشکیل شد. ما جمعی از خانمهای طلبه و دختران فعال شهر را گرد هم آوردیم تا فضایی برای تقویت حس هویت در دختران ۱۲ تا ۱۸ ساله ایجاد کنیم. این گروه سنی به دلیل شکلگیری تفکر انتزاعی، برای انتقال مفاهیم فرهنگی و تربیتی مناسبتر هستند.
تمرکز ما بر فعالیتهای فرهنگی و مهارتی است. پاتوقهای شاد و پر انرژی طراحی کردیم تا دختران بتوانند در کنار دوستانشان، روحیه هیجانی خود را در فضایی مثبت بروز دهند. هدف اصلی ما تربیت نوجوانانی است که بهجای انفعال، کنشگری اجتماعی داشته باشند، هویت فردی خود را تثبیت کنند و الگویی برای دیگران باشند. در نهایت، امیدواریم نسلی تربیت کنیم که در مسیر ظهور امام زمان (عج) نقشآفرین باشد.
فعالیتهای ما شامل برنامههای فرهنگی، اردویی، آموزشی و پاتوقهای گروهی است. چالشهای متنوع، کلاسهای هنری در تابستان و هیئتهای دخترانه از جمله برنامههایمان هستند. برای اولین بار در شهر، هیئت دخترانه و مراسم احیای نیمه شعبان ویژه دختران برگزار کردیم. همچنین تعدادی از دختران مجموعه برای طرح دخترانه حاج قاسم انتخاب و در سازمان تبلیغات اسلامی ثبتنام شدند. سال گذشته نیز در اردوی دو هزار نفره کرمان که توسط استان اصفهان برگزار شد، شرکت کردیم که تأثیرات مثبتی بر نوجوانان داشت و ارتباط عمیقی با مکتب حاج قاسم برقرار کردند.
چالشها
- نبود پشتوانه مالی: فعالیتهای ما بهصورت خودجوش آغاز شد و هیچ بودجه یا حمایت مالی از نهادها نداشتیم. در ابتدا برخی معتقد بودند بدون امکانات نمیتوان کاری انجام داد، اما با الهام از سخن شهید تهرانی مقدم که «آدمهای قوی منتظر امکانات نمیمانند»، کار را با دست خالی اما با اعتقاد به یاری خداوند آغاز کردیم. در این سالها، به عینه شاهد حمایت الهی بودیم و این باور در بچهها تقویت شد که اگر کار برای خدا باشد، مسیرها هموار میشود.
سخن پایانی
مهمترین عنصر در کار فرهنگی، اخلاص است. اگر نیت خالص نباشد، نتیجه مطلوب حاصل نمیشود. کمبود امکانات یا نیروی انسانی قابل جبران است، اما بدون اخلاص، کار فرهنگی بسیار دشوار خواهد بود. توصیهام به فعالان فرهنگی این است که نیت خود را خالص کنند تا خداوند مسیر را برایشان هموار کند.