راوی: آقای محمدعلی صادقی

نام مجموعه: نجات آرزوها

استان: تهران

بیوگرافی:

بنده ۳۲ ساله و کارشناس سازمان سینمایی سوره و کارشناسی ارشد الهیات دارم.

کادر اصلی:

بستگی به نوع فعالیت‌ها دارد اما با پنج شش نفر فعالیت دارم.

شروع فعالیت:

فعالیتم را از سال 1397 آغاز کردم.

فعالیت‌ها:

من فعالیتم را در سال 97 با سفیرفیلم در قالب کارگروه خانواده آغاز کردم. این فعالیت هم کار پژوهش بود، هم تولید مستند، آیتم کوتاه تلویزیونی بود. در موضوع سقط با مستند در سال 98 ورود پیدا کردم و پژوهش‌های مفصلی انجام دادم، آن زمان خیلی باب نبود. بحث گفتمان را به سمت بحث انسان نمایی جدید بردم و در این زمینه خانم دکتری را که جنین‌شناس بودند را آوردیم. کرونا آمد و این فعالیت متوقف شد و باز در سال 99 کار مستند را مجدد آغاز کردیم. تا دو سال که به دلیل اختلافاتی که با سرمایه‌گذار خوردیم کار متوقف شد.

بعد از آن به مجمع ملی خانواده دعوت شدم و آنجا حضور داشتم و برخی از جلساتش را شرکت می‌کردم. همچنین در بحث سقط جنین به‌عنوان فعال فرهنگی به رادیو و قوه قضاییه دعوت می‌شدم و یک‌بار نیز به برنامه شبکه سلامت رفتم.

بعد از آن در اندیشکده پدیدار مشغول به کار شدم، آن زمان زیرمجموعه ایتان بود و در حوزه مسائل اجتماعی مانند جمعیت و سقط جنین کار می‌کردیم. همچنین هم‌زمان همکاری‌هایی با مجموعه نجات آرزوها که در حوزه سقط کار می‌کردند داشتم.

آخرین کاری هم که کردم با مجموعه نجات آرزوها یک مستند خیلی کوتاه چهار دقیقه‌ای است در رابطه با این بود که قرص سقط جنین در بدن چه پروسه‌ای را ایجاد می‌کند و چرا ما می‌گوییم بد است.

بازخوردها:

از سال ۹۷ مستند راجع به سزارین را کار کردم.  در آن زمان مستند پزشکی کار کردن کار خیلی سختی بود. چیزی که در این کار برایم جالب بود این بود افرادی که در آستانه بچه‌دار شدن بودند، فیلم را که دیدند خیلی بازخوردهای مثبتی داشت.

یک عده‌ای از مدیران خیلی به موضوع جمعیت حساس هستند و این باعث می‌شود که چیزهای دیگر را نبینند. مثلاً زمانی که می‌خواستم کار سزارین را بسازم با اینکه کار خیلی مهمی بود، اما مدیران زیر بار نمی‌‌رفتند که این کار را حمایت کنند. وقتی گفتیم این نرخ بالا است و با این کار خودبه‌خود نرخ جمعیت نمی‌تواند بالا برود زیرا مادران سزارینی یک الی دو فرزند بیشتر نمی‌توانند به دنیا بیاورند، با این توضیحات تازه علاقه پیدا می‌کردند تا همکاری کنند.

نگاه‌های تک بعدی و نگاه‌های مقطعی می‌تواند آسیب‌هایی داشته باشد، در زمینه سقط این مشکل وجود داشت. باید یک عدد بالایی را اطلاع دهید تا بدانند این عدد خیلی بالا است و باید جلویش را بگیرند. زمانی که فرهنگ‌سازی سقط و حکم شرعی‌اش را انجام ندهید این کار همچنان وجود دارد و روی مقدار کمتری می‌توان تأثیرگذار بود.

یک مسئله دیگر اینکه از یک دوره‌ای به بعد چون خیلی تبلیغات هم در سیاست‌گذاری‌ها و جمعیت ایجاد شد، کارهای جمعیتی به یک نوع کاسبی تبدیل شد. من خودم تجربه این را داشتم که کسی که با نظام و … مشکل دارد، اما می‌دانست که در این زمینه هزینه‌ خوبی می‌دهند می‌خواست کار کند.

یک مسئله دیگر در سال ۴۰۱ پیش آمد این بود که یک قشری از مخاطبان خاکستری و قشر فعال حوزه فرهنگی ایجاد شد و هرکدام یک نوع نگاه به مسائل فرهنگی داشتند. در حوزه سقط که فعال بودم یک‌سری فقط روی مسائل شرعی مانور می‌دهند، اما در افراد آن چیزی که روی عدم سقط در افراد مؤثر است این است که با زبان خودش گفته شود تا قابل‌پذیرش باشد.