آقای ابارقی، طلبه‌ای دهه هشتادی از کرمان که در حوزه علمیه این شهر مشغول به تحصیل هستند، تجربیاتی در عرصه فعالیت‌های انتخاباتی داشته‌اند.
ایشان از سال ۱۴۰۰ فعالیت‌های انتخاباتی خود را آغاز کرده و در این مسیر دستاوردهای زیادی داشته‌اند. در جریان انتخابات مجلس، تصمیم گرفتند که فعالیت‌های خود را در میدان گنجعلی‌خان کرمان، یکی از پرترددترین نقاط شهر، آغاز کنند. این مکان به دلیل شلوغی و ازدحام زیاد، برای برگزاری برنامه‌های تبلیغاتی و تبیینی انتخاباتی انتخاب شد.ایشان در این مکان، موکبی برپا کردند و در مقابل آن، یک کافه گفت‌وگو ترتیب دادند که محلی برای بحث و تبادل نظر مردم بود. این کافه شامل میز و صندلی‌هایی برای نشستن و یک منوی محتوایی برای راهنمایی گفت‌وگوها بود. طلاب و دانشجویان در این کافه به فعالیت می‌پرداختند. بر روی یک تابلو، دو عبارت «رأی می‌دهم» و «رأی نمی‌دهم» نوشته شده بود که در آن مردم نظر خود را در خصوص مشارکت در انتخابات ابراز می‌کردند. تابلو را در بازار می‌بردند و از مردم می‌خواستند که نظرشان را اعلام کنند. اگر فردی رأی‌ندادن را انتخاب می‌کرد، گفت‌وگو با او آغاز می‌شد و از او درباره علت عدم مشارکت در انتخابات سؤال می‌کردند. هدف از این گفت‌وگوها، دعوت به مشارکت فعال و آگاهانه در انتخابات بود.
این روند برای انتخابات ریاست‌جمهوری ادامه پیدا کرد، اما در این مرحله، اسامی نامزدهای مختلف را به تابلو اضافه می‌کردند و از مردم می‌پرسیدند که به کدام نامزد رأی خواهند داد. اگر کسی رأی نمی‌داد، دوباره با او صحبت می‌شد و او را به مشارکت دعوت می‌کردند.
یکی دیگر از اقدامات این گروه، برگزاری تریبون‌های آزاد در سطح شهر بود. در این تریبون‌ها، گروه تلاش می‌کرد بر اهمیت مشارکت حداکثری مانور دهند که همواره مورد تأکید مقام معظم رهبری قرار داشت. هدف اصلی از این تریبون‌ها، ترویج فرهنگ مشارکت و آگاه‌سازی مردم در خصوص اهمیت انتخابات بود.
آقای ابارقی و همکارانشان فعالیت‌های خود را در ابتدا با یک گروه جهادی و فرهنگی کوچک آغاز کردند. این گروه با تنها دو نفر شروع به کار کرد و اکنون تعداد اعضای آن به ۲۰ نفر رسیده است. در حوزه علمیه نیز با توجه به تغییرات مدیریتی که در آن زمان رخ داده بود، توانستند یک چارت تشکیلاتی منسجم را با همکاری سایر طلاب تشکیل دهند. این گروه در کنار طلاب، از دانشجویان نیز بهره می‌برد، چرا که حضرت آقا همواره تاکید کرده‌اند که برای تحقق اهداف فرهنگی و اجتماعی، باید از ظرفیت‌های دانشگاه‌ها به‌ویژه در زمینه‌های علمی، فکری و اجرایی استفاده شود.
در این مسیر، برخی از ارگان‌ها نیز به گروه کمک کردند و با حمایت‌های مالی و فنی خود در این فعالیت‌ها مشارکت داشتند. برای تامین هزینه‌های پذیرایی در موکب‌ها، این گروه از کمک‌های مردمی بهره می‌بردند و توانستند به شکل خودجوش و مردمی فعالیت‌های خود را پیش ببرند.
این تجربه‌ی آقای ابارقی و تیم همراه او، نشان‌دهنده‌ی عزم راسخ و تلاش‌های جهادگرانه‌ای است که در راستای افزایش مشارکت مردم در انتخابات انجام گرفته است. ایشان به‌طور مؤثر توانسته‌اند در فضایی با چالش‌های مختلف، مردم را به درک اهمیت حضور در انتخابات و تأثیر آن بر آینده کشور دعوت کنند.
