آقای راسخی معلمی دغدغه‌مند و اهل کرمان است که در عرصه‌های فرهنگی و سیاسی فعالیت می‌کند و همواره در تلاش است تا فضای گفت‌وگو و آزاداندیشی را در جامعه گسترش دهد. ایشان که حدود دو دهه از عمر خود را در فعالیت‌های فرهنگی گذرانده و نزدیک به یک دهه است که به‌طور منسجم‌تر به مسائل سیاسی و اجتماعی می‌پردازد، معتقد است تنها راه‌حل مشکلات موجود، گفت‌وگو و تعامل است. در ادامه، سخنان ایشان آمده است.
من از حدود بیست سال پیش وارد عرصه‌های فرهنگی شدم و از ده یا پانزده سال پیش، به‌طور جدی‌تر به‌دنبال پیگیری مسائل سیاسی و اجتماعی بودم. در این مدت، تجربیات فراوانی کسب کردم و به این باور رسیدم که جامعه‌ی ما امروز نیاز مبرمی به گفت‌وگو دارد. هیچ چاره‌ای غیر از گفت‌وگو و تبادل نظر برای پیشبرد مسائل و حل مشکلات پیش‌رو نداریم. این مسیر را با بهره‌گیری از تجربیات خود در دوران دانشجویی و با توجه به منویات مقام معظم رهبری، به‌ویژه در زمینه آزاداندیشی، آغاز کرده‌ایم. چرا که تنها از این طریق است که می‌توان فضای جامعه را از افراطی‌گری و رادیکالیسم نجات داد و آن را به سمت تفکر عقلانی و پویایی هدایت کرد».
آقای راسخی ادامه می‌دهند: «در جریان شلوغی‌های سال ۱۴۰۱، به همراه گروهی از دوستان به زندان رفتیم و با صدها جوان که در آن زمان بازداشت شده بودند، صحبت کردیم. یکی از مهم‌ترین مسائلی که این جوانان مطرح می‌کردند، این بود که «ما کجای این بازی قرار داریم؟» و احساس می‌کردند که نیاز به دیده‌شدن و شنیده‌شدن دارند. من همیشه بر این باور بوده‌ام که بسیاری از حرف‌هایی که مردم می‌زنند، در حقیقت، حرف‌های درستی است که باید مورد توجه قرار گیرد. آنچه که مهم است، این است که به جای سکوت، باید فضای گفت‌وگو را فراهم کرد تا نظرات مختلف و گاهی متضاد بتواند بیان شود و از این طریق، به راه‌حل‌های جامع‌تری برسیم.
ما از انتخابات پیشین مجلس شروع کردیم و تجربه‌های خوبی به دست آوردیم. برای انتخابات اخیر نیز همین روند را ادامه دادیم. یکی از مهم‌ترین اقدامات ما ایجاد فضایی به نام «پاتوق اندیشه» بود. این برنامه در مسجدی برگزار می‌شود که در آن یک مجری و دو یا سه کارشناس حضور دارند و در طرف مقابل، افراد منتقد یا پرسش‌گر می‌نشینند و سؤالات و نقدهای خود را مطرح می‌کنند. این فضای گفت‌وگو، فرصت مناسبی برای تبادل نظر و بررسی مسائل مختلف به‌ویژه در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی فراهم می‌آورد. اگرچه چنین فضایی اخیراً در صداوسیما نیز ایجاد شده است، اما آنچه که ما در این پاتوق اندیشه به دنبالش هستیم، رویکردی عمیق‌تر و با تمرکز بیشتر بر تعامل میان مخاطب و کارشناس است.آقای راسخی در ادامه از چگونگی تأمین منابع مالی این برنامه‌ها صحبت می‌کند: »برای تأمین بخشی از بودجه این برنامه‌ها، توانستیم کمک‌هایی از شهرداری بگیریم. در عین حال، بسیاری از امکانات دیگر مانند میز و صندلی‌ها را از امکانات خود مسجد تأمین کردیم. این نوع استفاده از منابع موجود به ما این امکان را داد تا با حداقل هزینه، فضایی مناسب برای گفت‌وگو و تبادل نظر فراهم کنیم.”ایشان همچنین توضیح می‌دهند که برای انتخاب کارشناسان، تصمیم‌گیری‌ها به‌صورت فردی انجام می‌شود: «در انتخاب کارشناسان، همیشه سعی کرده‌ایم افرادی را انتخاب کنیم که علاوه بر تخصص و دانش در زمینه‌های مختلف، فن بیان خوبی داشته باشند و بتوانند به‌خوبی با مخاطب ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، مهم‌ترین ویژگی که باید در این افراد باشد، توانایی در برگزاری و مشارکت در گفت‌وگوهای آزاد است، چرا که این گفت‌وگوها باید فضایی باز و صادقانه داشته باشد».
با وجود تمام تلاش‌ها، آقای راسخی معتقدند که هنوز در مرحله آزمون و خطا قرار دارند: «واقعیت این است که هنوز با استقبال بالایی مواجه نشده‌ایم و برخی از برنامه‌های ما بازخوردهای ضعیفی داشته است، اما ما این مسائل را ریشه‌یابی کردیم و متوجه شدیم که برای موفقیت بیشتر، باید برای موضوعات خود چارچوبی مشخص و معین تعیین کنیم و از تمامی اقشار جامعه در این گفت‌وگوها استفاده کنیم. این امر موجب می‌شود تا جمعیت بیشتری به این فضای گفت‌وگو علاقه‌مند شوند و مشارکت بیشتری داشته باشند».
آقای راسخی در پایان به نکته‌ای کلیدی اشاره می‌کنند: «به‌طور کلی، ما معتقدیم که گفت‌وگو، فراتر از یک ابزار است. این امر به نوعی یک فرهنگ است که باید در جامعه نهادینه شود. وقتی فضای گفت‌وگو ایجاد می‌شود، افراد مختلف از نظر فکری، اجتماعی و فرهنگی می‌توانند با یکدیگر در تعامل باشند و از طریق این تعامل، راه‌حل‌های بهتری برای مسائل اجتماعی و سیاسی پیدا کنند. ما به این هدف دست خواهیم یافت و امیدواریم که با همکاری همگانی، شاهد پیشرفت روزافزون در این زمینه باشیم».
این سخنان آقای راسخی به‌خوبی نشان‌دهنده‌ی دغدغه‌های فرهنگی و سیاسی ایشان است. او با ایمان به قدرت گفت‌وگو، در پی ایجاد فضای باز و تعامل میان افراد مختلف جامعه است تا از این طریق، بتواند به حل مشکلات موجود کمک کند و یک گام بزرگ در جهت پیشرفت کشور بردارد.
