امین زمانی جوان کنشگر اصفهانی، دانش آموخته رشته کامپیوتر گرایش نرم‌افزار است. او بعد از شروع عملیات طوفان الأقصی به این فکر می‌کند که در این زمینه چه نقشی می‌تواند ایفا کند؟ و چگونه و در چه حدی می‌تواند تأثیرگذار باشد؟ این دغدغه درونی و زمینه تحصیلی او را به فعالیت در حوزه رسانه می‌کشاند و نقش خود را در این عرصه تعریف می‌کند.
رویارویی
اولین مسئله‌ای که توجه مرا جلب کرد، این بود که در سطح شهر افراد و گروه‌هایی بودند که ایده‌هایی یا حتی امکاناتی داشتند اما نمی‌دانستند این‌ها را چگونه باید مدیریت کرد یا چگونه در یک جهت هم راستا شوند؟
هر کس گوشه‌ای کاری انجام می‌دهد اما مثل جزیره‌های جدا از هم یا به تعبیر قرآن کریم« اِنَّ سَعیَکُم لَشَتّی» انجام می‌شوند. هر گوشه کارهای خودجوشی درجریان است اما دیده نمی شوند. البته برخی کارها به خاطر مشکل منابع انسانی یا مسائل دیگر پا نمی گیرند. من نرم افزار خوانده‌ام و ایده راه‌اندازی یک سایت به فکرم رسید، سایتی که این تلاش‌ها و برنامه‌ها را در یک‌جا منعکس کند.
وب‌سایت « رویارویی» از دل این ایده به وجود آمد. کار فنی سایت را یکی از شرکت‌های فنی اصفهان تقبل کرد و گوشه‌ای از پروژه را پیش برد. من و دوستانم سعی کردیم گروه‌ها را در قالب تصویر و خبر کنار هم بنشانیم و جای هر کدام از این فعالیت‌ها را در پازل همدلی با فلسطینی‌ها و غزه نشان دهیم تا دیده شوند.
هر جای شهرکه کار و فعالیتی برای فلسطین و جبهه‌ی مقاومت انجام می‌شود، در « رویارویی» جای خودش را پیدا می‌کند. قسمتی از رویارویی را به گروهی اختصاص داده‌ایم که روی تحریم کالاهای اسرائیلی کار می‌کنند.
تحریم کالاهای اسرائیلی هر از گاهی در هنگامه‌ی کارزار مطرح می‌شود و اینجا و آنجا صحبت‌هایی سر زبان‌ها میفتد اما هیچ وقت جدی نشده و آنطور که باید و شاید سرجای خودش مطرح نشده است شاید چون مردم باور نمی‌کنند. گروهی در حال ساختن مستندی در این زمینه هستند. این مستند صفر تا صد ارتباطات شرکت‌هایی که با اسرائیل رابطه دارند را به تصویر می‌کشد و در مورد هر کدام از این شرکت یا هلدینگ‌ها به این سؤالات پاسخ می‌دهد:
آیا این شرکت با اسرائیل در ارتباط است؟
این ارتباط در چه حدی و چگونه است؟
این شرکت چه نقشی در اقتصاد اسرائیل ایفا می‌کند؟
گوشه دیگر « رویارویی» فعالیت آنهایی است که می‌خواهند دانش آموزان در میان اخبار گوناگون، مسئله فلسطین را به‌شکل درستی بفهمند و درک کنند. این گروه برای مدارس درس‌نامه‌هایی آماده کرده‌اند. این درس‌نامه‌ها در موضوعاتی مانند: اسرائیل چگونه به وجود آمده؟ مشکل ما با اسرائیل چیست؟ اسرائیل میهمانی بوده که حالا میزبان شده یعنی چه؟ من که توی ایران نشسته ام و آن فلسطینی که آنجا کنار دریای مدیترانه جایی بین مصر و اردن گیر افتاده چه ارتباطی با هم داریم؟ آن باریکه غزه که اگر خیابان صلاح الدین برایش باقی مانده باشد نیم ساعت با ماشین از اول آن به انتهایش می‌رسی الان به اندازه همه دنیا مهم است و رنج می‌کشد چه اهمیتی برای ما دارد؟ تهیه شده‌اند.
قرنطینه مقاومت
مجموعه این فعالیت‌ها به اینجا رسید که در اصفهان«قرنطینه مقاومت» برگزار شود. به این ترتیب که افراد صاحب ایده دور هم جمع شوند، کنار هم بنشینند، با هم هم‌فکری کنند و پروژه ایی که روی زمین مانده و نیازمند نیرو است را به سروسامانی برسانند. هر کس گوشه‌ای از کاری را بگیرد تا آنها که شور و شوق دارند، آماده‌اند و می‌توانند از کارهای دیگر خود بزنند و وقت منسجمی را به طور مستمر بگذارند، دست به کار شوند.
این کارها هرقدر هم کوچک، اما می‌تواند مؤثر باشد! مجموعه‌ای پشت کار ما نیست حتی خبری از حمایت مالی قوی هم نیست، کارها مردمی انجام می‌شوند. این فعالیت‌ها دهان‌به‌دهان می‌چرخد و صاحب خودش آن را بر می‌دارد، چون عده‌ای تصور می‌کنند که خیلی‌ها در این حوزه حرف می‌زنند وکار انجام می‌دهند، نیازی به من نیست!
پس از گذشت یک‌سال از طوفان الاقصی کارهایی انجام شده، برخی ایستاده‌اند و خالصانه کاری را پی گرفته‌اند اما چون خروجی نداشته، ناامید شده‌اند. حس آنها این است که الان و در این شرایط نمی‌توان کاری انجام داد. اگر کاری به سرمنزل مقصود برسد راه را برای کارها و پروژه‌های دیگر هم هموار می‌کند.
با توجه به همین مسئله، گروهی 15-10 نفره را تشکیل داده‌ایم. گروهی که هر روز قسمتی از وقتش را روی این مسئله صرف می‌کند و به این می‌اندیشد که چگونه می‌تواند تأثیرگذاری بهتر و بیشتری در مسئله فلسطین داشته باشد؟ 50-40کنشگر در حوزه‌های مختلف کار می‌کنند. کار این گروه این است که این کنش‌ها در اختیار دیگران قرار بگیرد تا شاید از کارهای هم مطلع شوند و الگو بگیرند. برنامه‌ها متنوع هستند از کارهای مردمی مثل جنبش اهدای طلا گرفته تا کارهای رسانه‌ای حوزه فلسطین، سامانه اعزام مبلغ، روایتگری و … هر کدام از این‌ها وجوه خاص خودشان را دارند که شاید برای دیگران هم قابل تجربه باشد تا اگر کسی خواست کار مشابهی انجام دهد، مسیر رفته دیگران را هم ببیند و بتواند قدمی جلوتر بگذارد که این کمترین فایده تجربه است. اما امین و دوستانش می‌دانند که فضا هنوز این‌طور نیست که کارهای زیادی انجام شود و هنوز رویدادهای جدی اتفاق نیفتاده است، امور پیش نرفته‌اند و هنوز آن‌قدری که لازم است و می‌تواند باشد، آدمهای زیادی پشت کار را نگرفته‌اند. باید این کارهای نصفه نیمه را به نتیجه رساند تا آتش شور و اشتیاق درون شعله ور شود و هر کس سر کاری را بگیرد.
