راوی: آقای حسن هاتف

نام مجموعه: افق مهربانی

استان: آذربایجان شرقی (تبریز)

بیوگرافی:

بنده 26 سال سن داشته، فعال در حوزه رسانه و دارای ارشد مدیریت کسب و کار هستم.

کادر اصلی:

تعداد همکاران اصلی ما 15 نفر و تا صد نفر هم متغیر هستند.

شروع فعالیت:

مجموعه فعالیت خود را از سال 1396 آغاز کرده است.

فعالیت‌ها:

ما مجموعه را در سال ۹۶ بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه و با ورود به دانشگاه، به فرمان حضرت آقا با عنوان آتش به اختیار تأسیس کردیم. اصلی‌ترین هدف ما اقشار محروم و کم‌برخوردار جامعه هستند یعنی به نوعی محرومیت‌زدایی انجام می‌دهیم و این کار بیشتر به صورت محرومیت‌زدایی فرهنگی است. وقتی بحث محرومیت‌زدایی مطرح می‌شود بیشتر افرادی به نظر می‌آیند که از بعد مالی نیازمند هستند. ما می‌گوییم فقر محرومیت‌زدایی فرهنگی به نوعی منظور عزیزانی است که از لحاظ مالی خوب هستند ولی از بعد فرهنگی ضعیف هستند یا مشکلاتی دارند. می‌توانیم این‌گونه بگوییم که ما در برخی از کارها اقشار ضعیف مالی را در نظر داریم اما برخی دیگر از کارها دارای بعد فرهنگی است که کل جامعه را شامل می‌شود.

کادر و بچه‌هایی که با ما هستند به صورت جهادی و کاملاً رایگان کار می‌کنند یعنی حقوق بگیر نیستند. صفر تا صد مجموعه ما نیز بر مبنای کمک‌های مردمی است و بنیاد علوی تنها ارگانی بوده که از سوی آنها به ما کمک غیرمردمی شده است. همچنین در قالب پویش‌های مردمی هم ستاد اجرایی فرمان امام(ره) به ما کمک کرده است.

از بُعد اینکه چه کارهایی انجام می‌دهیم و هدفمان چیست، اگر از بعد اقشار محروم جامعه بگوییم خیریه خیلی وجود دارد که به نوعی محرومیت و نیازهای این عزیزان را تأمین می‌کنند ولی بیشترشان بر مبنای نظام توزیع است، یعنی از خیرین و مردم کمک را دریافت کرده و به دست عزیزان نیازمند می‌رسانند. ما این کار را با سبک متفاوت‌تر و نوآورانه‌تری انجام می‌دهیم. اول اینکه پویش‌ها و کارهایی که طراحی می‌کنیم سعی می‌کنیم مبدعانه بوده و خلاقیت داشته باشد تا بتوانیم این کارها را گسترش دهیم. مخصوصاً می‌خواهیم این کارها توسط جوانان انجام شود که فرهنگ جهادی و احسان و نیکوکاری را در بچه‌ها پرورش پیدا کند، نه خیرینی که بگویند من یک میلیارد می‌دهم و شما فلان کار را انجام دهید.

از بعد فرهنگی وقتی به مناطق محروم می‌رویم اسباب بازی باربی و میکی موس نمی‌بریم، بلکه محصولات فرهنگی خودمان را که تولید کرده‌ایم برای بچه‌ها می‌بریم. به طور مثال برای عید غدیر یک بسته فرهنگی تولید کردیم که در آن اقلام پذیرایی، تنقلات، بادکنک و فشفشه بود و یک کتابی که تولید محتوای آن هم طراحی خودمان بود به بچه‌ها  دادیم تا رنگ‌آمیزی کنند. یک بازی فکری طراحی کردیم که به نوعی مراحل اولیه‌اش است و هنوز نیاز به پختگی دارد. برای نیمه شعبان بسته فرهنگی مهدیار را طراحی کردیم، برای ایام شهادت سردار سلیمانی یک آویز طراحی کردیم که روی آن نوشته بود “ما ملت امام حسین هستیم” را تولید و در سطح شهر توزیع کردیم.

در فعالیت‌های محرومیت زدایی ما مثلاً طرح مهر همدلی را داریم و هر ساله شهریور ماه برای بچه‌های نیازمند لوزم‌التحریر تهیه می‌کنیم، در ادامه آن بچه‌هایی که شناسایی کرده‌ایم اگر بتوانیم از بعد توانمندسازی به آنها کمک می‌کنیم. مثلاً به یکی از بچه‌ها کمک کردیم و 60 میلیون پول دادیم تا ابزارهای مورد نیازش را خرید و در حال حاضر در خانه‌شان نجاری انجام می‌دهد، موارد دیگری نیز مشابه این اقدام صورت گرفته است.

 پویش گرمای مهربانی را در زمستان داشتیم که برای خانواده‌هایی که بخاری نداشتند، بخاری توزیع می‌کردیم. همچنین پویش آیینه شمعدان و اهدای جهیزیه را هم داریم.

توصیه‌ها:

در حوزه خیریه چون یک کار بشردوستانه است جامعه همراه است، ولی در کار فرهنگی اینطور نیست و همه همراه نیستند. الان نیمه شعبان چندین سال است که فقط شیرینی و شربت می‌دهیم و تمام، این هم یک ضعف است و کافی نیست.

به نظرم هر مجموعه‌ای که بخواهد کاری را شروع کند، باید بحث درآمدزایی را در برنامه‌های خود داشته باشد، یعنی اگر مجموعه درآمدزایی نداشته باشد، محتوم به شکست می‌شود. زیرا آن پرسنل تا زمانی که دانشجو باشند همه پای کار هستند و بعد از اتمام مراحل تحصیل و فرارسیدن زمان ازدواج و کار، به دلیل نیاز مالی به شدت ریزش پیدا می‌کنند. اگر ما این را از قبل می‌توانستیم سنجش کنیم از همان اول درآمدزایی را داشتیم و چند بار پروژه درآمدزایی را پیش می‌بردیم. بنابراین تداوم مجموعه به پرسنل است و پرسنل نیز برای زندگی نیاز به درآمد دارد.