راوی: خانم شیوا امیدوار

نام مجموعه: کانون فرهنگی رهپویان وصال

استان: فارس (شیراز)

بیوگرافی:

سن: 42 سال، شغل: مدیر مدرسه میعاد امام رضا، تحصیلات: فوق لیسانس حقوق

کادر اصلی:

۷۰ نفر خادم

شروع فعالیت:

سال 1378

فعالیت‌ها:

فعالیت ما از سال ۷۸ _ 79 در واحد دانش‌آموزی و دانشجویی آغاز شد، من در آن زمان مسئول واحد دانشجویی بودم. با کل دانشگاه‌های کشور ارتباط گرفتیم و هر یک از بچه‌ها که در جایی قبول می‌شدند و یا خود آقای انجوی به شهرهای مختلف می‌رفتند، رابط معرفی می‌کردند و ما با بچه‌ها شروع به ارتباط‌گیری می‌کردیم. یک سری وسایل فرهنگی جابه‌جا می‌شد که یا خود آقای انجوی دعوت می‌شدند و مرتباً به دانشگاه‌ها می‌رفتند. این گروهی که کار کردیم اکثریت بچه‌ها درس خوانند و رسیدیم به اینکه الان همان بچه‌ها مسئولیت قسمت‌های مختلف کانون را دارند. بنده هم واحد دانش‌آموزی را دارم که چند سال با عنوان تشکل دختران زهرایی فعال بود؛ اما در حال حاضر به عنوان واحد دانش‌آموزی دختران زهرا معرفی شده است زیرا  می‌خواستیم مخاطبین ما دانش‌آموزان باشند. ما از آنجایی که دیدیم وضعیت جو جامعه مخصوصا بعد از کرونا نیاز به کار بیشتری دارد، تصمیم گرفتیم بر روی واحد دانش‌آموزی متوسطه اول و دوم کار کنیم.

در این مجموعه ما برنامه‌های مختلفی داریم که آخرین برنامه اعتکاف بود. در این اعتکاف سه روزه که در مسجد شهدا برگزار شد از ۸۵۰۰ نفر معتکف تقریباً دو الی سه هزار نفر آنها دانش‌آموز بودند. برای این کار ما از قبل با مدارس ارتباط گرفتیم و از آنها دعوت کردیم؛ خیلی از مدارس مدیر با 40 نفر از دانش‌آموز‌ان برتر مدرسه در اعتکاف شرکت کرده بودند.

در اعتکاف نیز برنامه‌های متنوعی برای بچه‌ها داشتیم و یک بازی به نام سمفونی مقاومت طراحی کرده بودیم که شعار آخرش درباره فلسطین بود. در بخشی از مسابقه آقای انجوی برای بچه‌ها سخنرانی کردند که آنها باید با دقت به این برنامه گوش می‌دادند و در ادامه یک سری برنامه‌هایی را طراحی کردیم که برایشان هیجان‌انگیز باشد. این بازی حدود ۲۰ دقیقه‌ طول می‌کشید و همه کلید‌ها درباره فلسطین و مقاومت بود.

در اعتکاف میز مقاومت را ایجاد کردیم و یکی از دوستان که تسلط کامل روی بحث فلسطین داشتند برای بچه‌ها همایش و گردهمایی می‌گذاشتند و بچه‌ها حلقه حلقه می‌نشستند و به صحبت‌های ایشان گوش می‌دادند. این قدر این بحث‌ها جذاب بود که حتی اگر کسی به اسم فلسطین حساسیت نشان می‌داد و یا علاقه نداشت، باز هم مشارکت می‌کرد.

برنامه کلی ما ارتباط‌گیری با بچه‌هاست، در اعتکاف نیز خیلی روی جذب کار کردیم و یک شب افطار دسته جمعی داشتیم.

همچنین یک گروهی به نام پاتوق داریم که برای این گروه کارهای مختلفی انجام می‌دهیم، یک سری برنامه‌های اردویی است که بچه‌ها را بیرون می‌بریم. به این نتیجه رسیده‌ایم که برخلاف چیزی که شاید الان مدارس یا دانش‌آموزان نشان می‌دهند، جای کار زیادی وجود دارد. وقتی با بچه‌ها صحبت می‌کنیم می‌بینیم که یک بحث خیلی مهم بحث خانواده‌ها است و واقعاً مادران در این مسئله بسیار تاثیرگذارند. این بچه‌ها خودشان واقعاً پاک هستند و خیلی هم دوست دارند؛ یعنی برخلاف چیزی که نشان می‌دهند نسبت به مسائل دینی‌شان حساس هستند.

ما وقتی وارد مدارس می‌شویم نسبت به حجاب بچه‌ها خیلی واکنشی نداریم، سعی می‌کنیم بیشتر روی بحث نماز، دوستی با خدا و ارتباط با خدا مانور بدهیم. معتقدیم زمانی که بحث معنویت باز شود بچه‌ها خود به خود در این مسیر قرار می‌گیرند. وقتی نماز و چیزهای دیگر سر جای خود باشند، حجاب ما هم به روی آنها تأثیرگذار خواهد بود.

هدف ما از اجرای این قبیل برنامه‌ها این است که بتوانیم تاثیر مثبتی روی مدارس داشته باشیم. در ابتدا کارمان با دانش‌آموزان بود ولی الان می‌بینیم از طریق رابطین و مدیران می‌شود به راحتی ارتباط گرفت و وارد مدارس شد.

چالش‌ها:

• کار دانش‌آموزی پر چالش و پر هزینه است و زمان زیادی لازم دارد.
• کارهای هیجانی ما اول خیلی زیاد بود، اما بعد تصمیم گرفتیم سبک کاری را به تشکیلاتی تغییر دهیم.

توصیه‌ها:

• افراد اگر کارها را به صورت تشکیلاتی انجام دهند، موفق‌تر خواهند بود.