راوی: آقای مهدی زمانی

نام مجموعه: مجموعه فرهنگی قرآنی اباصالح

استان: آذربایجان شرقی (مراغه)

بیوگرافی:

بنده متولد 1370، دارای موسسه قرآنی هستم و لیسانس دارم.

کادر اصلی:

 5 نفر همکار ثابت و اصلی دارم.

شروع فعالیت:

قریب به 6 سال است که فعالیتم را آغاز کردم.

فعالیت‌ها:

مجموعه ما یک مجموعه فرهنگی قرآنی است که توفیق شده که حدوداً ۶ سال به‌صورت رسمی کار کنیم و قبل از این 6 سال به شکل خودجوش در یک حسینیه فعالیت می‌کردیم.

منطقه ما منطقه‌ای است که حاشیه‌نشینی دارد، اما توفیق حضور در جمع مردم پنجاه هزار نفری پیدا کردیم حدوداً ۵۰۰ نفر مخاطب نوجوان به همراه خانواده‌هایشان را داشته باشیم.

در این بخش دارای یک هیئت هستیم. ما در مجموعه‌مان در پنج بخش فعالیت می‌کنیم، فعالیت و محور اصلی کار ما، حفظ قرآن با مخاطبین است؛ بعد از این در زمینه کار تربیتی، درسی، ورزش و نشاط بچه‌ها و خانواده‌ی بچه‌ها فعال هستیم.

در این 6 سالی که بچه‌ها آمده‌اند و تربیت شده‌اند هم ازلحاظ دانشگاهی، مدارک و استخدامی بچه‌ها را  کمک کردیم و الحمدالله خرسندیم ازلحاظ اینکه بچه‌های تربیت‌شده‌ای به بحث استخدامی وارد شوند.

کنار این کارهایی که انجام می‌دهیم دنبال این هستیم که یک مجتمع فرهنگی قرآنی، ان‌شاالله احداث کنیم، یعنی با همه سختی‌هایی که کار فرهنگی و آموزشی دارد و نبود بحث حمایت‌های مالی ما الحمدالله این توفیق را داشتیم که با 500نفرتا به الان به شکل مستقیم کار کنیم.

در کنار این‌ها یک هیئت مذهبی ایجاد شده است که در مناسبت‌های خاص مانند ایام شعبان، ایام محرم، رمضان و … هیئت‌داری هم می‌کنیم. یعنی مثلاً در هیئت ما حدود۲۰۰0_1500 نفری هستیم که الحمدالله توفیق می‌شود خادم اهل‌بیت باشیم.

الان 5 واحد داریم که شامل: واحد خواهران، پیش دبستانی، واحد خواهران مرکز شهر و واحد برادران است. الان حدوداً ۵۰ نفر مربی در دو مجموعه فعالیت می‌کنند و دوره می‌بینند. در قم هم دوره‌هایی داشتیم و در آنجا دوره‌ها قرآنی و تربیتی رفتیم.

دوره‌های مقدماتی و زمینه‌هایی که لازم است برای قرآن‌آموزان را انجام دادیم و روزبه‌روز پیشرفته‌تر می‌شویم و این‌گونه نیست که عملکردی کار کنیم.

 الان نیز در مجموعه‌ای که هستیم مستاجر هستیم و سعی داریم یک موسسه‌ای را احداث کنیم و یک کار ماندگاری برای آیندگان و برای کسانی که کار می‌کنند شکل بگیرد.

بازخوردها:

یکی از بازخوردها مثبت این است که توانستیم خانواده‌ها را جذب کنیم. در کار فرهنگی با قشر نوجوان و کودک تا زمانی که خانواده را درگیر نکنیم ما نمی‌توانیم روی بچه‌هایشان اثر بگذاریم. شاید مثلاً چند سالی روی بچه‌شان کار کنیم، ولی تا خانواده نخواهد بعد از چند سال می‌بینیم زحمت ما هم هدر رفته است. بنابراین سعی می‌کنیم خانواده میدان‌دار اصلی باشد و بچه خودش را در میدان تنها نبیند.

ما به این نتیجه رسیدیم که علاقه‌ی بچه‌ها را نباید به لحاظ ورزش، روحیه، نشاط وشادابی، علاقه و انگیزه نادیده بگیریم و در کار فرهنگی این را لحاظ کنیم و اگر این‌ها نباشد این بچه جذب جاهای دیگر می‌شود.