راوی: خانم ساجده قادری
مجموعه: دارالقرآن نور
استان: بوشهر (تنگستان – اهرم)
بیوگرافی:
متولد ۱۳۶۴ هستم و کارشناس علوم تربیتی. حدود ۲۰ سال است که کار قرآنی میکنم. از ۱۵ سالگی وارد فعالیتهای قرآنی شدم. اول مربی مهد بودم، بعد وارد حوزه حفظ قرآن شدم. سپس بهمرور در رشتههای قرائت، روخوانی، روانخوانی، تجوید و تفسیر ادامه دادم و اکنون حافظ کل قرآن هستم. از سال ۱۳۸۸ آموزش حفظ را آغاز کردم.
شروع فعالیت:
در سال ۱۳۸۸ کلاسهای آموزش حفظ را در منزل آغاز کردم. ابتدا با چند نفر شروع کردیم. بعد کمکم شناخته شد و تعداد شرکتکنندگان افزایش یافت. برای خانه ما محدودیت ایجاد شد، بنابراین به فضای حسینیه رفتیم.
تا چند سال در فضای حسینیه، با شرایط نهچندان مساعد، کار را ادامه دادیم؛ در سرما و گرما، حتی در ماه رمضان، تا اینکه توانستیم یک زمین بگیریم و با کمک خیرین و دوستان، ساخت دارالقرآن را شروع کنیم. الحمدلله الان فضایی مناسب برای فعالیتهای قرآنی فراهم شده است.
فعالیتها:
در حال حاضر، دارالقرآن نور، بزرگترین مؤسسه قرآنی شهر اهرم است که در آن آموزش قرآن، حفظ، تفسیر، مفاهیم، روخوانی، روانخوانی، تجوید، خوشخوانی و قرائت انجام میشود. همچنین کلاسهایی برای خردسالان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان داریم.
برنامههایی در سطح شهر هم برگزار میکنیم، مثل مسابقات قرآنی، برنامههای مناسبتی، محافل انس با قرآن، جشنها، نمایشگاهها و همکاری با ارگانهای مختلف.
اکنون حدود ۲۵۰ قرآنآموز داریم و نزدیک به ۲۰ نفر از قرآنآموزان، حافظ کل قرآن هستند. همچنین حدود ۱۵ مربی، مسئول برگزاری کلاسها هستند.
چالشها:
اولین مشکل ما، نبود فضا برای برگزاری کلاسها بود. بعد از آن، تأمین هزینهها. از ابتدا خودمان بودیم که مجموعه را اداره کردیم؛ با همکاری خیرین و دوستان. گاهی برای تأمین حقوق مربیان، باید از جیب میگذاشتیم یا دنبال کمکهای مردمی میرفتیم.
مشکل بعدی، هماهنگی و همکاری با نهادهای مرتبط بود. خیلی از مواقع حمایت لازم را نداشتیم و اگر حمایتی هم میشد، بیشتر در حد کلام بود تا عمل.
چالش دیگر، پیدا کردن مربیان باانگیزه و باتجربه بود. مخصوصاً در حوزه قرآن، باید کسی باشد که خودش اهل عمل و معتقد به کار باشد تا بتواند اثرگذار باشد. در این مسیر سختیهای زیادی کشیدیم اما خدا کمکمان کرد.
موفقیتها:
مهمترین موفقیت ما، رشد بچههایی بود که با قرآن بزرگ شدند و حالا خودشان مربی یا فعال قرآنیاند. بعضی از آنها حافظ کل قرآن شدهاند، بعضی معلم قرآن در مدارس یا مسئول دارالقرآنهای دیگر.
یکی از خاطرات خوبم، زمانی بود که دختر بچهای در کلاس حفظ داشتیم که بسیار پرجنبوجوش و ناآرام بود. مادرش از او ناامید شده بود، اما امروز همان دختر، حافظ کل قرآن است و خودش مربی شده.
یکی دیگر از دستاوردهای ما، ایجاد فضای قرآنی در شهر بود. خیلی از خانوادهها با قرآن انس گرفتند. حتی برخی از مردان شهر، وقتی علاقه بچههایشان را میدیدند، همراه آنها میآمدند و در کلاسها شرکت میکردند. حالا دیگر قرآن در خانوادههای زیادی از شهر ما جای خودش را پیدا کرده است.
ما در دوران کرونا هم تلاش کردیم فعالیتها را تعطیل نکنیم. کلاسها را بهصورت مجازی برگزار کردیم و حتی برنامههای حفظ را ادامه دادیم.
سخن پایانی:
اگر کسی بخواهد کار قرآنی انجام دهد، اول باید با نیت خالص شروع کند. دوم اینکه صبر داشته باشد. کار فرهنگی و قرآنی، زمانبر است و نتیجهاش را سریع نمیشود دید. اما اگر با توکل به خدا و نیت پاک جلو برود، خدا خودش راه را باز میکند و کمک میفرستد.
