گفت خدای من الله است و استقامت کرد
سید مهدی خضری هستم؛دبیر جبهه فرهنگی استان قزوین. بنده به واسطه همکاری با سعید خورشیدی با آن عزیز آشنایی داشتم.
بنده سعید آقا را دورادور به عنوان یک فعال فرهنگی و خادم اهل بیت(ع) می شناختم اما تشکیل جبهه فرهنگی انقلاب باعث شد ما توفیق پیدا کنیم از نزدیک در خدمت ایشان باشیم؛ با هم کار کنیم و از نزدیک با ویژگیهای ایشان آشنا شویم. فکر میکنم این آشنایی از سال ۹۲ شروع شد. یکی از ویژگیهای شخصیتی ایشان تلاش و مجاهده مستمرش بود. حاج سعید خورشیدی بیش از ۲ دهه در فعالیتهای فرهنگی و تربیتی استقامت و اصرار داشتند و این طور نبود که ثابت قدم نباشند، یعنی این گونه نبود که لحظه ای باشند و لحظه ای نباشند. همیشه این استمرار در حرکت و استمرار در فعالیت ها و استقامت در کارها یکی از ویژگی های مهم ایشان بود.
یکی از ویژگیهای مهم ایشان همگرایی و کار جمعی بود. ایشان یک عنصر تشکیلاتی بود. عنصری که با گروه های مردمی و با عناصر و فعالان فرهنگی می جوشید و این قدرت و توانمندی را داشت که با وجود سلایق و نظرات مختلف کار را رها نکند. در مأموریت ها و فعالیتهای گوناگون به کار جمعی و تشکیلاتی اعتقاد داشت؛ لذا به خاطر رسیدن به هدف گروه از سلایق خود میگذشت و اعتقاد داشت برای کار جمعی باید سلایق شخصی و نظرات شخصی را کنار گذاشت.
در اوج مشکلات، مشکل گشا بود از ویژگیهای دیگر ایشان حسن خلق بود. یعنی در دل مشکلات بحرانها و کارهای بسیار دشوار حسن خلق داشت؛ خاطرم هست در کارهای اربعین، وقتی کار سنگین میشد همیشه خنده به لب داشت و با روی گشاده با افراد و کارها مواجه می شد و سعی میکرد با همان روحیه لطیف و شوخ طبعی و مزاحی که داشت گره ها را باز کند و کار را پیش ببرد تا کارها متوقف نشود. یکی از ویژگیهای دیگر ایشان بحث گره گشایی بود؛ تلاش میکرد به هر روش و توانی گره از مشکلات دیگران باز کند.
آقای خورشیدی دبیر ستاد اربعین بود. در سفر اربعین به موکبهای استان قزوین سر میزد. با اینکه سخت بود، چون باید از مسیر جدا میشد در مسیرها هم وسیله نقلیه وجود نداشت و باید پیاده روی میکرد و دور میشد اما ایشان وقت میگذاشت و به موکب های مختلف می رفت، در حالی که خیلی ها وقتی به کربلا می رسند دیگر خسته اند و می افتند؛ اما ایشان به خاطر این که به بچه ها سر بزند میرفت و پشتیبانی می کرد؛ از مشکلات شان باخبر میشد و بدون وسیله و با پای پیاده از این موکب به آن موکب سر میزد. خاطرم هست برای دسته عزاداری قزوینی ها در کربلا خود ایشان کارها را انجام میداد؛ از آماده کردن لوازم و وسایل دسته عزاداری تا کارهای دیگر خیلی متواضعانه کار میکرد. مدیری بود که در عملیاتها متواضعانه کنار نیروها کار میکرد. مدیری نبود که صرفاً دستور بدهد، بلکه خودش جلوتر می رفت و به بقیه میگفت بیایید این طور نبود که بایستد و به بقیه بگوید بروید ،جلو در یک کلمه یک الگوی مدیریت جهادی بود.
